Anne

Daha dünyaya gelmeden çilemi çektin annem, bahar geldi yüce dağ başındaki evine… Ben senin karnında büyüyordum habire… Sıcaklık arttıkça için daha çok yanardı; bilemem neler çektin yükün her gün artardı…

Doğum günü yaklaşırken sen doktor seçemezdin, hastane ne gezer “Bir ebe yeter!” derdin. Sıcak bir salı günü aylardan hazirandı; köyde bir telaş babamda heyecan vardı…

Sormadım bilemem dakkalar kaç saatti, belki sorsam babama ne dakkası o an bir asırdı… Nasibim varmış bu dünyada görüvermişim sizi muhtemelen ben ağlıyordum güldürürken sizleri…

Gel zaman git zaman büyüyordum işte, melekler etrafımda koruduğunuz bendim… Belki birçok melek vardı etrafımda ama ikisini hatırlarım: biri babam biri de sendin…

Gönlünüzden en güzel yiyecekleri yedirmek geçerdi ama elden ne gelir dağ başında ananas ne gezerdi… Bala, şerbete gerek yoktu annem! Senin sütün yeterdi…

Kaç defa eğilip nefesimi dinlerdin, hemen korkuya kapılır, birden endişelenirdin… Kaç defa dürttün beni yaşıyor muyum diye, kim bilir kaç bin defa yapıştırdın sinene…

Uzaktan kumandalı oyuncak istemezdim; iki kibrit kutusu açtığım yolda giderdi… Oyuncak değildi ihtiyaç: Neşeli mutlu günlerdi…

Takip ettiğim çizgi film değil; damdaki ineklerdi. Çünkü onlar evimize süt verdi yoğurt getirdi. Kimi zaman dağlarda bazen de derelerde: çocukluğum geçti yeşillikler içinde…

Ne ilaç vardı köyümüzde ne de bir uzman doktor… Hastalandığım anda içine düştü bir kor… Dualarını dinlerdim gözlerim kapalı yatarken, uyumazdım ama açmazdım gözlerimi, korkardım benim için döktüğün yaşları görmekten…

Zaman ne de hızlı gelip geçiyor böyle, ben büyüdüm ve şimdi gurbet ellerde… Senin hala küçük çocuğunum ben anne! Terliyken su içmiyorum sen hiç merak etme! Gözlerin göremediğinde hüzünlenip ağlama, başka yerde değil beni gönlünde ara…