Babacığıma..

Sana uzun zamandır yazmak istiyordum baba.

Sanırım kısmet bugüneymiş.

Sen şimdi sabah erkenden kalkarsın, çiçeklerini selamlarsın sabahları, kahvaltını yaparsın erkenden, sonra kimseciklere karışmadan aşağıya iner çekiçle keserle harikalar yaratırsın.

Sen kendi kendine yetersin babam.

Sen koca bir aileye de yetersin.

Olacak işmiydi bu abim varken, ablam varken bana mı düşecekti seni methetmek.

Haddimi aşıyorsam bağışla.

Sana yıllar önce “nike” marka ayakkabı almıştım giyinmedin.

10 yıl aynı ayakkabıyı giyen bir adam kolay giyemiyor yeni ayakkabıları, kolay kıyamıyor oğulcuğunun aldığı ayakkabıları giymeye.

Bana da zor geliyor babam işte o ayakkabıyı giymemen hala.

Çok ama çok içime oturuyor ve hatta hüngür hüngür ağlatıyor o ayakkabıyı giymemen.

Yazacak şey öyle çok ki babam ama bende yazacak takat yok.

Dayanamıyorum yazmaya.

Ve sanırım dayanamayacağım da.

Seni çok sevdiğimi bil olur mu?

Ve ben ölmeden o ayakkabbıyı giy.

Yoksa kafaya koydum çok ama çok daha pahalısını alıp gözlerinin önünde üstüne basa basa giyineceğim.

Seni anlatmaya gerek yok babam.

Arapgir anlatır seni.

Malatya anlatır.

Erkan abim anlatır.

Aydan ablam anlatır.

Malatya da gece liseleri anlatır.

Ermeni ayakkabıcı anlatır.

Klarnet anlatır.

Aşık Mahsuni Şerif anlatır.

Türküler anlatır.

Şiirlerim anlatır.

Ama sadece benim şiirlerim çok iyi anlatır seni.

Vefasızlar ve vefasızlılar anlatır seni.

Ha unutmadan babam vefasızların hesabına kul değil Allah bakar.

Seni kıranların bırak kalbini kafasını kırarım.

Kırarım da babam inan bana değmez.

Seni belki de en iyi annem anlatır babam.

Belki de benim bu kırık dökük yazım.

Oğlun olmaktan gurur duyan,

Babanın (dedemin) adını taşımaktan onur duyan,

Arapgirli olmaktan gurur duyan,

Malatyalı olmaktan gurur duyan,

Seni her yerde çok güzel temsil etmek için debinen,

Oğlun

Sen benim bir ömür değil iki ömür babamsın. Bize ayrılık yok!

aziz kağan güneş