Kapılardan sığmayan adamlar vardır..

İşte o adam benim babam
Dağlar gibi gece gündüz ayakta
Sanki bin yıldır baba...

Eksilmez bir devamlılıktı baba
Bütün evi,hayatı dolduran
Varlığında heybetiyle,sesiyle,öfkesiyle
Yokluğunda çıkıp gelme,gelip kızma ihtimaliyle...

Şimdi puslu bir camdan bakıyorum
Tanımadığım sokaklara
Gurbet değmiş türküler dinliyorum
Hasretine sarıla sarıla
Senden uzakta ciğerim yanıyor baba
Herşeyi öğrettiğin gibi bana
Keşke.. keşke bunu da öğretseydin baba...

mine güneş