Mor

Hiçbir renk yakışmıyor sana mor kadar! Biraz asiliğini, biraz yalnızlığını anlatıyor sanki. Pembeden maviye mi bu kaçış; yoksa maviden pembeye mi? Sımsıcak sevgilerden soğuk sessizliğe bir yol mu; yoksa buz kesen ellerini tatlı bir tebessümle ısıtan gözbebeklerine mi?

Bu ârâf işte, sana yakışan.. Arada olmak senin payına düşen, bu hayat pastasından. Ağlamakla gülmek arasındaki burukluk, gitmekle kalmak arasındaki kararsızlık, sarılmakla sırtını dönmek arasındaki boşluk..

Gurûbun denize vuran yakamozlarından, bulutların arasından sızan o cilveli sayısız pırıltılarından nasıl bu rengi seçersin kendine? Nasıl yer ve gök senin için mor olur bu kadar?

Sahi bir de turuncu var di mi? Yaramaz göz kırpışlarıyla seni kırmızıya götüren.. Tutkuyu barındıran, biraz da aşkı alevlendiren içinde.. Ve rengi olmadığı söylenen gözyaşını anımsatan çılgın renk!

Denizi belki de bu yüzden çok seviyorsun. Gözlerinden akamadığı için ayakların getirdi seni buraya. Genzini yakan kokusuyla içini ıslatıyorsun. Balıkçı teknelerinin motor sesleri, hıçkırık tadı veriyor sanki üstüne. Bazen ışıltısıyla ve bazen köpük köpük hırçın dalgalarıyla konuşuyor seninle. Zayıf, ürkek bir saflık dans ediyor kıvrımlarında coşkuyla. Ve bütün oyuncuların kaybolduğu an dipsiz karanlığında; kendi renklerini buluyor; kendi ışığını ve huzurunu.. Senin gibi.. Aşkla..

fatma beyza baş